Između ujedinjene Evrope i usamljene Rusije. Кneževina Srbija i Osmansko carstvo (1839-1858)

Aleksandar M. Savić

Biblioteka:Vreme

Žanr:Istoriografija

Format:17x24

Broj strana:560

ISBN:978-86-523-0446-2

Povez:Tvrdi

Cena:2.838 din.

Cena za članove kluba čitalaca Arhipelag:1.987 din.

Prva naučna monografija i celovita istorija Kneževine Srbije između pada kneza Miloša Obrenovića s vlasti i pada kneza Aleksandra Karađorđevića s vlasti i povratka kneza Miloša na presto Srbije.
Dve burne decenije Srbije na polovini XIX veka ispunjene su loženim odnosima Кneževine Srbije i Osmanskog carstva, društvenim promenama i političkim borbama i sukobima.
Razapeta između dve dinastije i političkih težnji koje one simbolizuju, Kneževina Srbija je razapeta i između Istoka i Zapada, između osmanskog sizerenstva i ruskog pokroviteljstva, između usamljene Rusije i ujedinjene Evrope, između unutrašnjih sukoba i nacionalnih težnji.
Monografija se bavi ključnim pitanjima kao što su uloga srpskog kapućehaje u Carigradu i muhafiza u Beogradu, muslimansko stanovništvo u Srbiji, narušavanje, stabilizovanje i jačanje autonomije Srbije, nemirna srpsko-osmanska granica, politika srpske vlade prema Srbima i Bugarima u Osmanskom carstvu, te problemi u trgovinskim odnosima.
Kapitalna knjiga o Srbiji u vrtlogu suprotstavljenih interesa i na nemirnoj granici, o svakodnevnom i društvenom životu u Kneževini.

O autoru

Aleksandar M. Savić je rođen 11. februara 1993. u Кosovskoj Mitrovici. Osnovnu školu i gimnaziju je završio u Zubinom Potoku. Osnovne i master akademske, kao i doktorske studije istorije završio je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Za diplomski rad dobio je nagradu „Prof. dr Radmila Milentijević”. Doktorsku disertaciju Кneževina Srbija i Osmansko carstvo (1839–1858) odbranio je 2021. godine. Od 2018. zaposlen je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je prošao sva dosadašnja zvanja. Godine 2023. izabran je u zvanje docenta na Кatedri za istoriju srpskog... više informacija »

Kritike

„Autor je ispravno pošao od prikazivanja stanja u Osmanskom carstvu za vreme vladavine sultana reformatora Mahmuda II (1808–1839). Potom je sažeto i znalački predstavio borbu za stvaranje autonomne Кneževine Srbije, te proširivanje i narušavanje njene autonomije. Najvažnija među obrađenim pitanjima su uloga kapućehaje, srpskog zastupnika u Carigradu i muhafiza u Beogradu, komandanta beogradske tvrđave i najvažnijeg predstavnika osmanske vlasti u Srbiji. Detaljno su analizirani sukobi Srba i Turaka, a ukazano je i na nastojanja srpske vlade da se poslednji isele iz Кneževine i otkupe njihova imanja u skladu sa Hatišerifima iz 1830. i 1833. godine. Posebna pažnja je posvećena audijencijima kneza Mihaila Obrenovića (1839–1842, 1860–1868) i kneza Aleksandra Кarađorđevića (1842–1858) kod sultana Abdula Medžida (1839–1861), kao i mešanju Osmanskog carstva u unutrašnje stvari Кneževine. Nije izostalo ni predstavljanje srpsko-osmanskih odnosa za vreme evropskih revolucija (1848–1849), prvih godina nakon toga, te u periodu od Кrimskog rata (1853–1856) do zbacivanja sa prestola kneza Aleksandra na Svetoandrejskoj skupštini 23. decembra 1858. godine. Naročito treba pomenuti da se Savić pozabavio pograničnom linijom srpske kneževine i osmanske države, odnosima srpske vlade i okolnih osmanskih provincijskih upravnika, pograničnim sporovima, sukobima i upadima koji do sada nisu bili predmet posebne naučne obrade. Ističemo da je autor temeljno analizirao i politiku Srbije prema hrišćanima u susednim provincijama Osmanskog carstvo, ali da se bavio i problemima u srpsko-osmanskim trgovačkim odnosima, čemu do sada istoriografija nije posvećivala pažnje. Naglašavamo da knjiga tretira sve aspekte odnosa Srbije i osmanske države i pruža odgovore na brojna pitanja u politički veoma turbulentnom periodu srpske, ali i osmanske istorije. Njenim zaključcima i sadržajem se dosadašnji naučni rezultati upotpunjavaju i korigiju, ali u najvećoj meri dopunjuju. Uvažavajući postojeća istoriografska dostignuća i polazeći od njih, autor je doneo niz novih saznanja, prikazao brojne i do sada neobrađene procese u srpsko-osmanskoj korelaciji, te izneo nova tumačenja u gotovo svim aspektima obrađene teme. U monografiji su temeljno analizirani i predstavljeni odnosi srpske kneževine i osmanske države, ali je i obrađena politička i diplomatska istorija Srbije u hronološkim granicama teme, što će imati velikog značaja i uticaja na dalji pravac proučavanja ove problematike u istorijskoj nauci. Na osnovu pre svega neobjavljene ali i objavljene arhivske građe, narativnih izvora i štampe, te korišćenjem relevantne literature, autor je napisao na izvorima zasnovanu studiju o odnosima Кneževine Srbije i Osmanskog carstva u razdoblju između 1839. i 1858. godine. Budući da srpsko-osmanski odnosi u navedenom periodu nisu do sada bili predmet posebne naučne obrade u istoriografiji, monografijom Aleksandra M. Savića Između ujedinjene Evrope i usamljene Rusije. Кneževina Srbija i Osmansko carstvo (1839–1858) popunjava se postojeća praznina u istorijskoj nauci i daje izuzetan naučni doprinos.“

Prof. dr Suzana Rajić

Za nastavak čitanja